Anoreksja w ciąży

Nawet kobietom w ciąży zdarzają się zaburzenia związane z prawidłowym odżywianiem takie jak anoreksja czy bulimia. Ciążoreksja to przykład na to, że ważniejsze jest dbanie o własną, idealną figurę, niż o zdrowy rozwój dziecka.

Wygląd ważniejszy niż zdrowie dziecka

Przyczyny anoreksji czy bulimii u kobiet w ciąży również są złożone. Bardziej narażone są na nie te osoby, które mają niskie poczucie własnej wartości, nie akceptują własnego ciała i mają zaburzone postrzeganie go. Mogą to być także kobiety, które w przeszłości przeżyły jakąś traumę i ciąża jest dla nich bodźcem, który o niej przypomina. Ciążoreksja możliwa jest także u kobiet, które nie miały wcześniej jakichś zaburzeń. Często jest to tez efekt promowania w mediach celebrytek, które nawet w ciąży wyglądają szczupło i pięknie. Mają tylko lekko zaokrąglony brzuszek, a reszta sylwetki wydaje się, jakby była bez zmian.

Anoreksja u ciężarnej kobiety przejawia się w taki sam sposób, jak u innych kobiet, które mają problem z tą chorobą. Jest to więc głodzenie się i/lub prowokowanie wymiotów, ciągłe kontrolowanie wagi i obawa nie tylko przed przyrostem wagi, ale także większym biustem czy obwodem w pasie, szerszymi biodrami. Uważają, że są to atrybuty, które psują ich figurę i dlatego, często za wszelką cenę, dążą do tego, aby doprowadzić swoją sylwetkę do takiego wyglądu, jakby nie były w ciąży.

Objawy pregoreksji

Anoreksja u kobiet w ciąży przejawia się tym, że:

• spożywają niskokaloryczne potrawy w niewielkich ilościach – a tłumaczą to tym, że nie mają apetytu lub męczą je nudności,
• intensywnie ćwiczą,
• stale kontrolują wagę – żeby nie przytyć więcej, niż sobie założyły np. kilka kilogramów,
• prowokują wymioty po zjedzeniu, które tłumaczy dolegliwościami ciążowymi,
• sięgają po leki moczopędne i przeczyszczające.

Tymczasem zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) na początku dodatkowe zapotrzebowanie energetyczne w ciąży wynosi 300 kcal dziennie, a pod jej koniec – od 2800 do 3000 kcal dziennie. Przyjmuje się też, że kobieta spodziewająca się dziecka powinna przytyć 8-11 kg.

Jak leczyć ciążoreksję?

Póki co ciążoreksja nie jest osobną jednostką chorobową, więc leczy się ją w podobny sposób jak anoreksję. Dlatego konieczna jest wizyta u specjalistów: psychologa lub psychiatry oraz konsultacja z dietetykiem. Warto, aby ta terapia prowadzona była we współpracy z lekarzem zajmującym się ciążą pacjentki. Najważniejszym zadaniem jest uzmysłowienie przyszłej mamie, że stwarza problem zwłaszcza swojemu dziecku. Wśród niebezpiecznych konsekwencji pregoreksji znajduje się chociażby niska waga urodzeniowa, przedwczesny poród, zaburzenia w rozwoju fizycznym czy upośledzenie umysłowe. Skutkiem może być także poronienie lub obumarcie płodu.

Kobieta w ciąży szkodzi również sobie – efektem niedożywienia jest anemia, osłabienie, nadciśnienie tętnicze, wypadanie włosów, osteoporoza czy depresja. Może mieć także problemy z naturalnym karmieniem.

Ciężarna z objawami anoreksji potrzebuje więc nie tylko leczenia, ale i również wsparcia bliskich.