

Zbyt częste korzystanie ze smartfona to powszechny problem, jednak najbardziej widoczne jest uzależnienie od telefonu komórkowego u dzieci i młodzieży. Z wielu raportów wynika, że co najmniej 80% dzieci do 14. roku życia ma własny aparat, a wśród starszej młodzieży odsetek ten przekracza już 95%. Korzystanie z niego przez najmłodszych stało się tak intensywne, że mówi się już głośno o pokoleniu „pochylonych głów”. Ponieważ fonoholizm ma wiele negatywnych konsekwencji dla rozwoju dzieci, warto wiedzieć, jak rozpoznać problem, by odpowiednio wcześnie na niego zareagować.
Fonoholizm to oficjalna nazwa uzależnienia od telefonu komórkowego, które jest nałogiem o charakterze behawioralnym, czyli niezwiązanym z żadnymi substancjami psychoaktywnymi, lecz z zachowaniami. Można je porównać do zakupoholizmu, czy hazardu, gdzie osoba uzależniona czuje wewnętrzny przymus wykonywania określonej czynności. W przypadku telefonów chodzi o potrzebę nieustannego korzystania z urządzenia i pod tym względem fonoholizm może przybierać różną postać. Jedni są uzależnieni od prowadzenia rozmów głosowych, inni od SMS-owania, a jeszcze inni od grania lub po prostu surfowania w Internecie. Cechą wspólną wszystkich uzależnionych jest zwykle niechęć do rozstawania się z telefonem lub wyłączania go choćby na chwilę. Dotyczy to w szczególności dzieci i młodzieży.
Dzisiaj większość z nas używa telefonu. Dlatego wielu dorosłych nie widzi nic złego w tym, że ich dziecko także z niego korzysta. Niektórzy rodzice uważają to wręcz za konieczne, by już od najmłodszych lat oswajać dzieci z nowoczesną technologią. Pewnie dlatego pierwszy telefon komórkowy trafia do dzieci mających zaledwie 7-8 lat. Współczesne smartfony mają coraz więcej funkcji i najmłodsi chętnie z nich korzystają. Najczęściej kontaktują się ze znajomymi poprzez media społecznościowe, ale również oglądają filmy, słuchają muzyki oraz używają modnych aplikacji. Niestety dla niektórych dzieci używanie telefonu staje się najważniejszym sposobem spędzania czasu, co świadczy o rozwijającym się nałogu.
Symptomów świadczących, że uzależnienie od telefonu dotyczy dziecka, może być bardzo wiele. Zaniepokoić powinny w szczególności takie zachowania jak:
• nierozstawanie się z telefonem podczas posiłków, nawet podczas ważnych uroczystości rodzinnych,
• korzystanie z urządzenia przed snem i pozostawianie go na noc w pobliżu łóżka,
• chodzenie z telefonem do toalety,
• rezygnacja z dotychczas ulubionych zajęć (np. kolejnego odcinka serialu w TV) na rzecz korzystania ze smartfona,
• preferowanie kontaktu ze znajomymi przez telefon niż osobiście,
• nerwowe lub wręcz agresywne zachowanie dziecka w przypadku prób zabrania mu telefonu lub w sytuacji rozładowania baterii.
Warto zauważyć, że uzależnienie od telefonu często połączone jest z uzależnieniem od Internetu, które również wymaga odpowiedniej psychoterapii.
Powyższych objawów uzależnienia nie należy lekceważyć. Z dużym prawdopodobieństwem będą się one pogłębiać, co nie pozostanie obojętne dla prawidłowego rozwoju dziecka, a nawet dla jego zdrowia. Do skutków nałogu zalicza się najczęściej:
• stopniowe zanikanie umiejętności komunikacyjnych w bezpośrednim kontakcie z ludźmi,
• opuszczenie się w nauce,
• zaniedbywanie obowiązków domowych,
• niechęć do aktywności fizycznej i zaburzenia odżywiania,
• brak innych zainteresowań,
• problemy ze snem i koncentracją,
• nerwowość, agresja, a nawet depresja,
• bóle głowy, pleców, problemy ze wzrokiem.
Dostrzeżenie problemu z uzależnieniem od telefonu u dziecka powinno skłonić rodziców do jak najszybszej reakcji. Niestety zabranie aparatu nie zawsze będzie dobrym i skutecznym rozwiązaniem. Dlatego w takiej sytuacji lepiej poradzić się specjalisty. Pomoc można uzyskać choćby w Klinice Uzależnień Oaza, gdzie doświadczeni terapeuci najpierw postarają się znaleźć przyczynę uzależnienia dziecka, a dopiero potem dopasują odpowiednią formę terapii.