Kto leczy uzależnienia?

Leczenie uzależnień to proces terapeutyczny. Jak się więc łatwo domyślić, przeprowadza go terapeuta. Kto nim jednak jest i w jaki sposób pracuje? Aby zostać kwalifikowanym terapeutą należy w pierwszej kolejności ukończyć studia wyższe na odpowiednim kierunku.

Może to być:

• psychologia,
• socjologia,
• pedagogika,
• pielęgniarstwo,
• medycyna.

Po ukończonych studiach należy jeszcze przejść specjalistyczny kurs. Wykwalifikowany terapeuta uczestniczy nie tylko w procesie leczenia uzależnionych, ale także w działaniach profilaktycznych oraz wspomagających osoby po zakończonym leczeniu.

Leczenie uzależnień

Leczenie uzależnień przebiega zazwyczaj w kilku etapach (ich szczegóły zależą ściśle od typu uzależnienia). Ponieważ choroba ta jest niemal zawsze powiązana z problemami funkcjonowania jednostki w życiu, leczenie uzależnień ma na celu m.in.:

zaprzestanie korzystania ze środka psychoaktywnego (alkohol, narkotyki) lub czynności (takiej jak gra komputerowa czy hazardowa), która jest źródłem uzależnienia;

• redukowanie szkód, które spowodował nałóg;
• reedukację jednostki dotyczącą jej funkcjonowania w społeczeństwie.

Uzależnienie od narkotyków czy alkoholu jest chorobą chroniczną. Leczenia nie można więc nigdy uznać za zakończonego. Hamuje się tylko rozwój choroby i uczy pacjenta żyć bez danej substancji. Leczenie przechodzi się pod okiem psychoterapeuty, ponieważ choroba ta ma w dużej mierze podłoże psychologiczne (często wynika z problemów emocjonalnych, z którymi chory sobie nie radził jeszcze zanim popadł w uzależnienie).

Leczenie uzależnienia z alkoholizmu

Najczęstszym uzależnieniem, z którym mają do czynienia Polacy, jest alkoholizm. Terapia w tym przypadku przebiega etapami, które można streścić w następujących podpunktach:

• wzbudzenie motywacji do leczenia w osobie chorej;
• uczestnictwo w zajęciach terapeutycznych (grupowych i indywidualnych) oraz terapia lekowa;
  praca nad utrzymaniem abstynencji.

Pierwszy etap leczenia od uzależnienia to proces polegający między innymi na tym, by osoba chora przyznała się do problemu i chciała z nimi walczyć. Ogromne znaczenie ma tu zachowanie otoczenia chorego, jego bliskich, rodziny i przyjaciół. Celem późniejszych zajęć terapeutycznych jest uświadomienie uzależnionemu, jakie negatywne skutki przyniosła mu choroba i jak odbiła się na różnych sferach jego życia (praca, rodzina, itp.) oraz jak powinien on radzić sobie z problemami bez alkoholu. Bez tego etapu terapii chory, nawet jeśli przejdzie pomyślnie przez detoks, nie poradzi sobie samodzielnie po wyjściu z ośrodka leczenia uzależnień.

Nie pomogą także środki, które mają wywołać u niego negatywne skutki w przypadku sięgnięcia po alkohol (tak zwane „wszywki”). Bez terapii nie przyniosą one korzyści, bo strach przed sięgnięciem po alkohol jest krótkotrwały.