Do końca miesiąca lub do wyczerpania miejsc
Jak postępować z alkoholikiem
Alkoholizm jest chorobą przewlekłą, co przekłada się na codzienne funkcjonowanie z osobą, która jest uzależniona. Jak postępować z alkoholikiem? To pytanie, które z pewnością zadaje sobie wielu członków rodzin muszących mierzyć z takim przypadkiem chorobowym od lat. To bowiem problem nie tylko samej osoby uzależnionej, ale też jej najbliższych. Jak więc sobie z nim radzić?
Zaakceptować chorobę alkoholową
Choć to trudne, aby pomóc osobie uzależnionej w wyzdrowieniu konieczne jest zaakceptowanie faktu, że alkoholizm to choroba przewlekła. Przestać się wstydzić i nie traktować tego jako hańby. Lepiej podejść do tej choroby jak do każdej innej i wierzyć, że możliwy jest powrót do zdrowia. Mija się z sensem traktowanie alkoholika jak niegrzeczne dziecko, robienie mu wykładów, wygłaszanie kazań. On i tak z reguły jest pod wpływem działania alkoholu i niewiele z tych wypowiedzi pamięta. Takie postępowanie z naszej strony może raczej tylko sprowokować i wywołać kłótnię. Nawet wymuszanie czy przyjmowanie obietnic pod wpływem alkoholu nic nie da, bo będą to tylko puste słowa, bez pokrycia. Podobnie jest z groźbami, które bliskie osoby rzucają pod adresem alkoholika – wiedząc, że i tak nie zostaną spełnione.
Nasz specjalista na temat postępowania z alkoholikiem
Bardzo często można spotkać się z twierdzeniem, że choroba alkoholowa dotyczy nie tylko alkoholika, ale całej jego rodziny. Oznacza to, że jej członkowie podlegają destrukcyjnym skutkom oddziaływania alkoholu i nie są w stanie zignorować lub uciec od tego problemu. Nałóg ma ogromny wpływ na cały system rodzinny, nierzadko prowadząc nawet do jego rozpadu. W takiej sytuacji należy przede wszystkim chronić siebie i dzieci, nie pozwolić na zniszczenie własnych zasad oraz nauczyć się radzić sobie z piciem bliskiej osoby poprzez szukanie pomocy u innych. Rozwiązaniem może być też udział w terapii dla osób współuzależnionych.
Co zrobić, żeby osoba uzależniona przestała pić?
Jeśli w Twoim otoczeniu znajduje się osoba zmagająca się z chorobą alkoholową, warto zgłosić się do najbliższego ośrodka leczenia uzależnień. Tam wytłumaczą Ci, na czym dokładnie polega alkoholizm, dlaczego chowanie butelek i wylewanie alkoholu na nic się nie zda, a także, co możesz zrobić, by skłonić chorą osobę do podjęcia właściwych kroków. Konfrontacja może przynieść oczekiwane rezultaty, ale tylko wtedy, kiedy jest dobrze przygotowana i przeprowadzona. Kolejnym krokiem jest terapia uzależnień, która ma pomóc uzależnionemu w nauce identyfikowania nieprzyjemnych sytuacji i emocji, w których najczęściej sięgał po alkohol.
Specjalista: Patrycjusz Maniecki
Zasada tzw. „twardej miłości”
Nie można dawać się okłamywać i udawać, że wierzy się, iż alkoholik kontroluje swój problem. Osoba uzależniona może wówczas dojść do przekonania, że jest w stanie przechytrzyć swoich najbliższych. Kochanie alkoholika, a jednocześnie wymaganie, aby osobiście ponosił konsekwencje swoich czynów, decyzji i działań – to zasada tzw. „twardej miłości”. Nie jest łatwa, zwłaszcza, kiedy widzi się cierpienie osoby uzależnionej i trzeba się powstrzymywać, aby jej nie pomóc. Z jednej strony boli serce, a z drugiej – trzeba być twardym i konsekwentnym. Tylko w ten sposób alkoholik może sam dostrzec, jak bardzo niszczy życie swoje i swoich bliskich, do czego doprowadził go nałóg. Jest to też trudne z tego względu, że w większości przypadków ma miejsce współuzależnienie (koalkoholizm). Polega ono m.in. na poddawaniu się rytmowi picia alkoholika, nadmiernym pomaganiu mu, opiekowaniu się nim, obsesyjnym kontrolowaniu go. To skutkuje nieproporcjonalnym zwiększaniem się u osób współuzależnionych poczucia winy w stosunku do zmniejszającego się poczucia własnej wartości.
Koniec z ochronką
Alkoholik jest jak małe dziecko, które nie raz będzie chciało wystawić dorosłych na różne próby. Rozwiązywanie problemów za niego, chronienie go, tłumaczenie przed innymi nie przyniesie oczekiwanego efektu. Nie ma sensu sprzątać po alkoholiku, zacierać śladów, za to ważne jest informowanie go o faktach, jakie mają miejsce. Skutki nieobecności w pracy, utraty prawo jazdy, zadłużeń itd. powinien ponosić sam – inaczej bowiem nie zauważy, że doprowadził do takiego stanu rzeczy. Nie ma co liczyć na natychmiastowy efekt. Zarówno wejście w chorobę alkoholową, jak i wychodzenie z niej jest długim procesem. Zmiana postawy wobec alkoholika nie będzie łatwa, ale być może ta wytrwałość i konsekwentność doprowadzi do tego, że terapia zakończy się sukcesem.
Opinie Klientów
Profesjonalna kadra dbała o mój stan 24 godzina dobę mimo bardzo ciężkich początków nigdy nie byłem...
Polecam bardzo! Dzięki oazie odzyskałam życie. Świetni terapeuci, terapia bardzo skuteczna dla ludzi...
W leczeniu alkoholizmu i ostatecznej wygranej z nim walce pomogła mi Oaza, terapia sprawiła, że stanęłam...
Dla mnie to co pozwoliła mi zrozumieć Oaza wraz z tym co mi przekazała do walki z moją choroba czyli...
Z całego serca dziękuję właścicielom ośrodka Oaza oraz jego pracownikom. Profesjonalne podejście ze...
Dzięki przede wszystkim wiedzy przekazywanej przez kadrę terapeutyczna, która swoją troską oraz...
Ja kierowałem się opiniami przy wyborze tego ośrodka i nie żałuję. Ukończyłem terapię kilka miesięcy...
Uważamy, że terapeuci pokazali mu, jak może wyglądać normalne, trzeźwe życie. I przede wszystkim...
Emocjonalny szantaż i kontrola picia
Na nic zda się również szantaż emocjonalny, przejawiający się kwestiami: „gdybyś mnie kochał, to byś nie pił”. Będą one tylko zwiększać poczucie winy, a nie przyniosą żadnych oczekiwanych skutków. Nie da się także kontrolować tego, ile pije alkoholik, bo poznamy tylko część tej prawdy, a jeśli będziemy sprawdzać jego schowki, to będzie szukał kolejnych. Chowanie alkoholu przed alkoholikiem czy wylewanie go również spowoduje odwrotną reakcję – będzie bowiem poszukiwał go jeszcze bardziej desperacko i mocniej będzie chciał się napić. Nigdy też nie należy pić alkoholu z osobą uzależnioną. Ten fakt nie wpłynie na to, że alkoholik zacznie pić mniej.
Jak sobie poradzić z alkoholizmem kogoś bliskiego?
Nie jest łatwo zaakceptować, że chorobą dotknięty jest mąż, brat, żona, siostra, rodzic, partner lub przyjaciel. Jego postępowanie przekłada się na funkcjonowanie całej rodziny. W przypadku alkoholizmu bliskiej osoby zawsze w grę wchodzą emocje, pod wpływem których zapewne często podejmujesz różne działania. Biorąc pod uwagę, że alkoholicy przed terapią tracą całkowicie kontrolę nad swoim nałogiem i życiem, warto wiedzieć, jak im pomóc. Dotyczy to nie tylko uświadomienia przez nich istnienia zagrożenia, ale i podjęcia decyzji o leczeniu się z uzależnienia. To proces trudny i złożony, z którym większość alkoholików nie jest w stanie poradzić sobie we własnym zakresie. Dlatego wsparcie i pomoc całej rodziny w tym przypadku jest niezwykle istotne.
Aby leczenie alkoholizmu przyniosło oczekiwany rezultat, dobrze jest, aby odbywało się ośrodku odwykowym, pod opieką specjalistów od uzależnień. Zastanów się, czy Ty również nie potrzebujesz wsparcia? Z reguły najbliżsi są bowiem nieświadomi swojego współuzależnienia.
Co zrobić, żeby pomóc uzależnionej osobie bliskiej?
Zapewne chcesz jej pomóc, zamiast pogłębiać chorobę. Jak postępować z bliską osobą, która jest uzależniona? Przede wszystkim zarówno Ty, jak i cała rodzina, stawiajcie jej wyraźne granice oraz nie rezygnujcie z siebie. Jeśli będzie chciała Cię sprowokować, nie daj się. Lepiej odpuść z kontrolowania picia – od tego nie wyzdrowieje.
Pomyśl nad tym, aby zwrócić się o pomoc do kogoś innego – w tym przypadku to naprawdę nie jest wstyd! Spróbuj nakłonić alkoholika do udania się na leczenie alkoholizmu. Bliska osoba musi wiedzieć, że wiesz, iż nie radzi sobie z problemem uzależnienia i znasz rozmiar choroby, z jaką się zmaga.
Cała rodzina powinna skończyć z naprawianiem błędów wynikających z picia, czyli m.in. tłumaczyć alkoholika przed innymi, eskortować z baru, wyręczać z zaniedbywanych obowiązków. Powinien on na własnej skórze odczuć skutki wynikające z alkoholizmu, czyli problemy rodzinne i finansowe, kłopoty w pracy itp.
Zamiast więc nadopiekuńczości i pobłażania oraz udawania, że choroba nie istnieje, zrób, co możesz, aby skorzystał z leczenia. To pierwszy krok do trzeźwości, jaki może uczynić.