Choroba alkoholowa – wpływ różnych czynników

Alkoholizm jest chorobą, na którą wpływają różne czynniki. Mogą być genetyczne, psychologiczne, społeczne, środowiskowe. Nie leczony – może doprowadzić do śmierci. Leczony – pozwala rozpocząć życie w trzeźwości. Wyróżnia się trzy fazy choroby alkoholowej:

• ostrzegawczą – to moment, kiedy człowiek zaczyna zauważać, że alkohol coraz częściej działa odprężająco, pozwala zapomnieć o ciężkim dniu, problemach, ułatwia zaśnięcie. Do tego osobom nieśmiałym dodaje odwagi. W tej fazie szuka się okazji do picia, inicjuje kolejki, zwiększa się częstotliwość sięgania po alkohol, często upija się i pije na kaca, pojawiają się luki w pamięci oraz pierwsze próby picia w samotności (ukrytego);
• krytyczną (ostrą) – na tym etapie zaczyna się tracić kontrolę nad piciem, alkoholika dopadają wyrzuty sumienia i składa przysięgi abstynencji („kac moralny”). Występują objawy zespołu abstynencyjnego. Dochodzą do tego: zaniedbywanie rodziny, konflikty małżeńskie, nieobecności w pracy, nie dbanie o wygląd zewnętrzny i zaburzenia popędu seksualnego. Częste picie usprawiedliwia się licznymi okazjami i mogą pojawić się konflikty z prawem ze względu na wzrost agresywności. Osoba uzależniona nieregularne odżywia się, pije ciągami, na przemian z okresami całkowitej abstynencji dla poprawy zdrowia, deklaruje rzucenie picia i próbuje udowodnić silną wolę;
• chroniczną (przewlekłą) – tej fazie towarzyszą okresy długotrwałego upinania się i spadek tolerancji na alkohol. Osoba uzależniona zazwyczaj traci też pracę, rodzinę, a alkohol jest jedynym celem jej życia. Dlatego jest w stanie się zapożyczać czy nawet kraść, aby zaspokoić psychiczny i fizyczny głód alkoholowy. Jej organizm jest skrajnie wyczerpany – pojawić się może psychoza alkoholowa („delirium”).

Alkohol – sposób na wszystko

Alkohol przez alkoholika traktowany jest jako lek na wszystko. Pozwala zapomnieć o niepowodzeniach, znieczula psychicznie i fizycznie. To idealny trunek zwłaszcza dla osób o niskiej samoocenie, podatnych na krytykę. Staje się formą ucieczki przed różnymi problemami. W chorobie alkoholowej pojawia się też mechanizm zaprzeczeń, czyli ciągłe tłumaczenie sobie, że alkoholik nie jest alkoholikiem. A pije coraz więcej z różnych przyczyn – zazwyczaj przykrych przeżyć, jakich doznał w przeszłości i które skutkują po dziś dzień. W takim wypadku należy zwrócić uwagę na częstotliwość spożywania alkoholu bliskiej osoby i podjąć kroki w celu ograniczenia takich działań.

Choroba bliskich, czyli współuzależnienie

Choroba alkoholowa to nie tylko choroba samego alkoholika. Przekłada się bowiem na funkcjonowanie jego rodziny i najbliższych. Oni również często potrzebują pomocy psychoterapeutycznej. Trudno bowiem uniknąć współuzależnienia, czyli chronienia osoby uzależnionej, wyręczania jej, tłumaczenia się za nią, pokrywania za nią długów i ponoszenia konsekwencji za jej czyny.

Efektem choroby alkoholowej rodzica czy rodziców są też Dorosłe Dzieci Alkoholików. W tak stworzonym modelu rodziny trudno o zapewnianie właściwych dla dzieci warunków rozwoju psychicznego. Choroba alkoholowa zostawia różne piętno. Część DDA nie radzi sobie potem w życiu dorosłym – zwłaszcza w kontaktach z innymi ludźmi. Nie potrafi tworzyć stałych, szczęśliwych związków z partnerami. Często DDA potrzebują specjalistycznej pomocy, aby poradzić sobie z piętnem, jakie w sobie noszą z czasów dzieciństwa. W takiej sytuacji to nie spożywanie alkoholu jest problemem, a bezpośredni i regularny kontakt z osobą uzależnioną.

Leczenie choroby alkoholowej zazwyczaj poprzedzić musi odtrucie alkoholowe. Detoks powinno się przeprowadzić w takim ośrodku odwykowym jak nasza klinika uzależnień, gdzie nad stanem pacjenta czuwa profesjonalny sztab medyczny. Następnym krokiem w kierunku życia bez nałogu jest z kolei rozpoczęcie psychoterapii – indywidualnej lub grupowej.