Jak postępować z alkoholikiem

Alkoholizm jest chorobą przewlekłą, co przekłada się na codzienne funkcjonowanie z osobą, która jest uzależniona. Jak postępować z alkoholikiem? To pytanie, które z pewnością zadaje sobie wielu członków rodzin muszących mierzyć z takim przypadkiem chorobowym od lat. To bowiem problem nie tylko samej osoby uzależnionej, ale też jej najbliższych. Jak więc sobie z nim radzić?

Zaakceptować chorobę alkoholową

Choć to trudne, aby pomóc osobie uzależnionej w wyzdrowieniu konieczne jest zaakceptowanie faktu, że alkoholizm to choroba przewlekła. Przestać się wstydzić i nie traktować tego jako hańby. Lepiej podejść do tej choroby jak do każdej innej i wierzyć, że możliwy jest powrót do zdrowia. Mija się z sensem traktowanie alkoholika jak niegrzeczne dziecko, robienie mu wykładów, wygłaszanie kazań. On i tak z reguły jest pod wpływem działania alkoholu i niewiele z tych wypowiedzi pamięta. Takie postępowanie z naszej strony może raczej tylko sprowokować i wywołać kłótnię. Nawet wymuszanie czy przyjmowanie obietnic pod wpływem alkoholu nic nie da, bo będą to tylko puste słowa, bez pokrycia. Podobnie jest z groźbami, które bliskie osoby rzucają pod adresem alkoholika – wiedząc, że i tak nie zostaną spełnione.

Zasada tzw. „twardej miłości”

Nie można dawać się okłamywać i udawać, że wierzy się, iż alkoholik kontroluje swój problem. Osoba uzależniona może wówczas dojść do przekonania, że jest w stanie przechytrzyć swoich najbliższych. Kochanie alkoholika, a jednocześnie wymaganie, aby osobiście ponosił konsekwencje swoich czynów, decyzji i działań – to zasada tzw. „twardej miłości”. Nie jest łatwa, zwłaszcza, kiedy widzi się cierpienie osoby uzależnionej i trzeba się powstrzymywać, aby jej nie pomóc. Z jednej strony boli serce, a z drugiej – trzeba być twardym i konsekwentnym. Tylko w ten sposób alkoholik może sam dostrzec, jak bardzo niszczy życie swoje i swoich bliskich, do czego doprowadził go nałóg. Jest to też trudne z tego względu, że w większości przypadków ma miejsce współuzależnienie (koalkoholizm). Polega ono m.in. na poddawaniu się rytmowi picia alkoholika, nadmiernym pomaganiu mu, opiekowaniu się nim, obsesyjnym kontrolowaniu go. To skutkuje nieproporcjonalnym zwiększaniem się u osób współuzależnionych poczucia winy w stosunku do zmniejszającego się poczucia własnej wartości.